Անսակարկ Նուիրեալը Եւ Վեհոգի Հայը. Յակոբ Սրկ. Պոյաճեանի Մահուան Քառասունքին Առիթով

«Եկեղեցին հայկական մէն մի քարին տակ գետնի
Դէպի երկինք բարձրացող գաղտնի ճամբայ մը ունի.
Եկեղեցին հայկական հայ հոգիին եւ մարմնոյն
Զըրահանդերձ է փայլուն` մինչ իր խաչերն են դաշոյն
Եւ զանգակներն են բոմբիւ՜ն, եւ երգերն է միշտ յաղթութիւն…»

ՎԱՀԱՆ ԹԷՔԷԵԱՆ

Ծառայութիւնը առհասարակ մարդկային ընկերութեան մէջ բնորոշ արժէք է եւ գնահատելի երեւոյթ: Իսկ քրիստոնէական վարդապետութեան եւ ուսուցումներուն մէջ կը նկատուի գերագոյն զոհաբերութիւն: Մարդկային պատմութեան մէջ Աստուածորդին` Քրիստոսը յեղափոխեց մարդոց կեանքը եւ մտայնութիւնը, երբ Իր անձին օրինակով ծառայութեան գործնական տիպար դարձաւ քրիստոնեայ աշխարհին եւ հետեւորդներուն: Քրիստոս ուզեց անուղղակի պատգամ փոխանցել բոլորին, թէ ծառայութիւնը անհրաժեշտութիւն է մեր կեանքին մէջ, որ` պէտք է կատարուի սիրով եւ առանց որեւէ ակնկալութեան: Ի զուր չէ, որ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Արամ Ա. վեհափառ հայրապետը 2016 տարին հռչակեց «Ծառայութեան տարի»` լուսարձակի տակ առնելու համար անոր դերը քրիստոնեայ անհատի կեանքին մէջ: Սակայն ծառայութիւնը չի սահմանափակուիր սոսկ եկեղեցական ծառայութեան սահմաններուն մէջ, այլ կ՛ընդարձակուի նաեւ մարդկային առօրեայ յարաբերութեան մէջ:

Քառասուն օրեր առաջ Նորաշէնի Սրբոց Վարդանանց եկեղեցին գուժեց իր բազմավաստակ սարկաւագին եւ դպրաց դասի տիպար անդամին` Յակոբ սրկ. Պոյաճեանի անժամանակ մահը:

Ան ծնած էր 1963-ին եւ մեծցած` հայաբոյր ու աստուածավախ ընտանիքի մը յարկին տակ: Մանուկ տարիքէն իր մէջ ունեցած Աստուծոյ եւ ազգին հանդէպ ունեցած ծառայական սէրը առաջնորդած են իր քայլերը Սրբոց Վարդանանց եկեղեցի: Ան հաւատարմօրէն աւելի քան քառասուն տարի հայ եկեղեցւոյ խորանին սպասարկած է որպէս դպիր, կիսասարկաւագ:

25 դեկտեմբեր 2012-ին` Ս. Ստեփանոս Նախասարկաւագի տօնին, Ս. Նշան մայր եկեղեցւոյ մէջ սարկաւագ ձեռնադրուած է ձեռամբ Լիբանանի հայոց թեմի նախկին առաջնորդ` Գեղամ արք. Խաչերեանի:

Յակոբ սրկ. Պոյաճեան աշխուժ մասնակցութիւն բերած է Մեծի Տանն Կիլիկիոյ կաթողիկոսութեան «Շնորհալի» եւ Լիբանանի հայոց թեմի Ազգային առաջնորդարանի «Աւետաբեր» երգչախումբերուն` ամէնուրեք ծառայութեան տիպար օրինակ հանդիսանալով իր շրջապատին: Երգչախումբերու խմբավարներուն իսկ վկայութեամբ, ան մեծ հաւատք եւ համոզում ունէր որեւէ ծրագրի յաջողութեան եւ այս ձեւով կը խրախուսէր բոլորը:

Ան ընտանիք կազմեց Սօսի Սոլաքեանին հետ եւ բախտաւորուեցաւ երկու մանչերով: Յակոբին հոգին ալեկոծուեցաւ, երբ մէկուկէս տարի առաջ անակնկալ կերպով կորսնցուց իր երէց եղբայրը` Պօղոս սրկ. Պոյաճեանը:

Յակոբին կեանքին բնորոշ յատկանիշներն էին` համակ սէր, յարգանք, ընկերասիրութիւն, նուիրեալ ծառայութիւն եւ գործին հանդէպ հաւատք:

Ափսո՜ս, որ անողոք հիւանդութիւնը անակնկալ կերպով բոյն դրաւ կեանքով եռուն այս երիտասարդին մէջ, կարճ ժամանակուան մէջ կլանեց զինք ու խլեց իր սիրասուն ընտանիքէն, ընկերներէն եւ իր շրջապատէն:

Յակոբին յուղարկաւորութեան ներկայ ստուար բազմութիւնը լաւագոյնս կ՛արտացոլացնէր իր ունեցած մարդկային արժէքները եւ ծառայական կեանքը:

Իր կեանքին կենդանի օրինակը կը մնայ մեզի յուշ եւ յիշատակ` կեանքի այս թոհուբոհին մէջ շարունակելու մեր կեանքը եւ զարդարելու ու արժեւորելու զայն ծառայութեամբ:

Սիրելի՛ Յակոբ, մահուանդ քառասունքին առիթով այս վկայութիւնը անուշ խունկ ու մշտական աղօթք դառնայ թարմ հողակոյտիդ:

Յիշատակն արդարոց օրհնութեամբ եղիցի:

ԿԱՐՕ ՍՐԿ. ԱՂԱԶԱՐԵԱՆ