Ծառայասէր Եւ Հաւատաւոր ՀՄԸՄ-ական Վրէժ Թազեանի Յիշատակին* (Մահուան Քառասունքին Առիթով)

Ծառայասէր ՀՄԸՄ-ական մը եւս կը կորսնցնենք այսօր:

Մահուան ահաւորութիւնը կը զգանք ու այս դառն իրականութեան դէմ յանդիման կը կանգնինք այն պահուն, երբ մեր մօտիկներէն ու հարազատներէն մէկը յանկարծ անվերադարձ կը մեկնի առյաւէտ` սուգի մատնելով իր շրջապատը:

Այսպէս, անակնկալ ու ցնցիչ եղաւ նաեւ Վրէժ Թազեանի մահուան բօթը: Անոր անհաւատալի մեկնումով կը կորսնցնենք ազնիւ հայորդի մը, ընտանիքի բարի հայր մը, յոգնութիւն չճանչցող եւ իր սկզբունքներուն ու համոզումներուն կառչած յամառ միութենական մը:

Վրէժ Թազեան` իբրեւ խոնարհ զինուոր մը իր միութեան, հաւատաց ՀՄԸՄ-ին, դարձաւ միութենական եւ իբրեւ խոնարհ ծառան այդ միութեան` գործեց ՀՄԸՄ-ին համար:

Յաճախելով ՀՄԸՄ կոչուող կառոյցին բոլոր դասարանները, եղբ. Վրէժ եղած է գայլիկ, սկաուտ, պասքեթպոլի փայլուն մարզիկ, ՀՄԸՄ Այնճարի պասքեթպոլի տղոց եւ աղջկանց խումբերու մարզիչ, ՀՄԸՄ Այնճարի մասնաճիւղի վարչական, գործած է Շրջանային վարչութեան յանձնախումբերու մէջ եւ ապա ընտրուած է  Շրջանային վարչութեան անդամ ու երկար տարիներ եղած է ԼԵՎԱՄ-ի յանձնախումբի ներկայացուցիչ:

Բոլորս կը վկայենք Վրէժ Թազեանի` ազգասիրութիւնը, ծառայասիրութիւնը, ՀՄԸՄ-ին նուիրուածութեան ոգին ու անոր մարդկային արժանիքները, որոնք, կամայ թէ ակամայ, յարգանք ու սէր կը պարտադրէին իր անձին հանդէպ:

Անկարելի էր, որ ան բացակայէր` ընկերային թէ մարզական հաւաքներէ, ազգային ձեռնարկներէ, տօնական հանդիսութիւններէն եւ իրեն համար կարեւորագոյնը նկատուող` մայիսեան տողանցքներէն:

Աւա՜ղ:

Բացակայութիւն մը, որ սովորական չէր մեզի, ատիկա նկատեցինք կիրակի, 26 մայիսին տեղի ունեցած  աւանդական փառատօնին, որմէ ակամայ բացակայած էր Վրէժ Թազեան` հիւանդութեան պատճառով:

Հասակ առած է Այնճար հայաւանին մէջ, յաճախած է Ազգային Յառաջ վարժարանը, ամուսնանալով նմանապէս ՀՄԸՄ-ական քոյր Մարօ Գազանճեանին հետ` կազմած է հայ աւանդութիւններու հաւատարիմ ընտանիք, եւ իրենց զաւակները դաստիարակուած ու թրծուած են իրենց ծնողքին հայաշունչ կրթութեամբ:

Սիրելի՛ եղբ. Վրէժ,

Այս լուռ եւ անակնկալ մեկնումդ խոր վիշտ պատճառեց ընտանեկան պարագաներուդ, հարազատներուդ, շրջապատիդ եւ քու սիրած միութեանդ` ՀՄԸՄ Լիբանանի ամբողջ ընտանիքին ընդհանրապէս ու ՀՄԸՄ Այնճարին` մասնաւորաբար:

Դեռ շատ կանուխ էր:

Առնելիք եւ տալիք ունէիր կեանքին:

Սէր եւ գուրգուրանք ունէիր տալիք ընտանիքիդ, զաւակներուդ ու թոռներուդ:

Ուրախութեան պահեր ունէիր առնելիք անոնցմէ:

Տակաւին տալիք ունէիր միութեանդ:

Սակայն… սակայն մահն ու  ճակատագիրը ժամ չէին ճշդած քեզի, դաժան են անոնք, հզօր, ահաւոր ու անխիղճ:

Սա պահուն մեր աչքին առջեւ արագ-արագ կը տողանցեն պատկերներ,  միասին ապրած միութենական պահեր` ժողովական կեանք, տողանցք, յաղթանակի ուրախութիւն եւ պարտութեան տխրութեան պահեր, խրախճանքներ, ԼԵՎԱՄ-ի մրցաշարքեր… Պատկերներ, որոնք արագօրէն իրարու կը յաջորդեն մեր յիշողութեան պաստառին վրայ ու կը դառնան յուշ ու անմոռանալի յիշատակներ:

Վրէժ Թազեանի նման հաւատաւոր ՀՄԸՄ-ականներու արժանիքները թող վարակիչ ըլլան եւ օրինակելի թարմութիւն պահեն իրերայաջորդ սերունդներու մօտ:

Այս տխուր առիթով ՀՄԸՄ-ի Լիբանանի Շրջանային վարչութեան եւ բոլոր մասնաճիւղերու անունով մեր խորազգաց ցաւակցութիւնները կը յայտնենք իր կողակիցին քոյր Մարոյին, իր զաւակներուն, հարազատներուն եւ բարեկամներուն:

ՀՄԸՄ Այնճարի մասնաճիւղի առաջարկով եւ Շրջանային վարչութեան որոշումով յետմահու կը պարգեւատրենք Վրէժ Թազեանը` ՀՄԸՄ-ի «Ծառայութեան» շքանշանով:

Վա՛րձքդ կատար, սիրելի՛ եղբ. Վրէժ:

Յարգա՛նք յիշատակիդ:

Հողը թեթեւ գայ վրադ:

 ՀՄԸՄ-Ի ՇՐՋԱՆԱՅԻՆ ՎԱՐՉՈՒԹԻՒՆ

*Դամբանական` արտասանուած յուղարկաւորութեան արարողութեան ընթացքին: