ՄԱՐԻԱՆԱ ՊԵՐԹԻԶԼԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Պարզ աշնանային արեւոտ օր էր թէեւ, բայց` իւրայատուկ: Հալէպի «Վերժին Կիւլպէնկեան» հայ ծերանոցի տաքուկ, փոքրիկ բոյնը կրկին եռուզեռի մէջ էր: Հետզհետէ մամիկներուն սպասումն ու փսփսուքը կը վերածուէր ուրախ տրամադրութեան, մինչ տնօրէնութեան, խնամակալութեան եւ երկու տարեցներու կողմէ ծաղկեփունջերով եւ ողջոյններով կը դիմաւորուէին համայնքապետներ` Շահան արք. Սարգիսեանը եւ Պետրոս արք. Միրիաթեանը: Հովիւները «եկեղեցի»-ն կը բերէին հայ ծերունիներուն` այցելելով իւրաքանչիւրի փոքրիկ աշխարհը, ապաստանարանը, տունը` սենեակը, մատուռը փոքրիկ, անտես մոմեր վառելու անոնց հոգիներուն մէջ: Նոր բնակիչներով վերաստեղծուած, հնամենի տանիքին տակ եկած էին միասին իրարու ձեռք սեղմելու գօտեպնդելու ալեհերները, դառնալու ընդ-տանիք, մէկ ընտանիք:
Դեռ ամիս մը առաջ կրկին խայտացած էր այս հոգիի տունը, երբ Հալէպի մէջ Հայաստանի մեծարգոյ հիւպատոսն ու համայնքապետ վերապատուելի Յարութիւն Սելիմեանը այցելած էին մամիկ- պապիկներուն:
Դուրսը թէեւ միշտ ալ ռմբակոծութեան հաւանականութեամբ լի էր օդը ,սակայն միջանցքներուն եւ սենեակներուն մէջ խաղաղութիւնը, մաքրութիւնը եւ կարգապահութիւնը ակներեւ էր:
Տարեցները երկիւղածութեամբ ոտքի ելան, պատրաստուեցան, քայլ առին, աստուածաշնչեան տեռատես կնկան նման դիմաւորելու իրենց սիրելի առաջնորդները.
Իւրաքանչիւրին դէմքին վրայ` տառապեալ ու շիջող կեանքի պատմութիւն, աչքերուն մէջ դեռ չիրականացած երազներ, կարօտ ու խաղաղութեան տենչ…
Երկու հովիւները մէկ առ մէկ մօտեցան անոնց ,թոյլ տուին, որ անոնք հպին ոչ միայն իրենց շրջազգեստին, ձեռքերուն, այլեւ` հոգիին ու վեր կանգնին, ուղիղ կանգնին` բժշկուած…
Սրբազան հայրերը մէկ առ մէկ, կենսուրախ եւ սրտամօտ ոլորտի մէջ սեղմեցին անոնց ոսկրացած ձեռքերը, մտահոգութիւնները փարատեցին, աղօթեցին, օրհնեցին, մխիթարեցին, խրախուսեցին իւրաքանչիւրը` իրեն համար վերապահուած յատուկ ու անկեղծ բառերով:
«Մի՛ վախնար, քաջալերուէ»: Քաջալերական խօսք մը իր տեղին եւ ժամանակին կրնայ ամբողջովին յեղաշրջել ծերունիի մը կեանքը` քաջութիւնն ու յոյսը կրկին վերակենդանացնելով անոր մէջ, լոյս եւ ուրախութիւն բերել անոնց տրտմած հոգիներուն, դրական լիցքեր հաղորդել յուսահատներուն:
Ծերանոցի խնամակալութեան փոխատենապետ պատուելի Սիմոն Տէր Սահակեանի եւ տնօրէն Աւօ Գաթրճեանի գլխաւորութեամբ, խնամակալական կազմը սենեակ առ սենեակ, ապա տանիքէն` խոհանոցէն մինչեւ գետնայարկ ուղեկցեցան հոգեւոր հայրերու այս հոգեյոյզ շրջագայութեան: Հայրերը` տանտէրերը, իրազեկ դարձան ծերանոցի համալիրի առօրեայ բոլոր մանրամասնութեանց` առողջապահական, կենցաղային, եւ այլ ծրագրային նորութիւններու մասին տեղեկութիւններ ստացան:
Ջերմ մթնոլորտի մը մէջ մատուցուեցաւ տիկնանց յանձնախումբին կողմէ պատրաստուած հիւրասիրութիւնը:
Իւրաքանչիւրս` պատասխանատու, ծերունի, խնամակալ թէ պաշտօնեայ, դարձանք միեւնոյն տան բնակիչ, անդամ:
Երեք համայնքապետներու նոր այցելութեան սպասումով եւ երազով տարեցները քուն մտան այդ օր` աշնանային խաղաղ ու յուսադրող նոր օրուան մը ակնկալութեամբ:
Հալէպ 20 հոկտ 2015