Մտորումներ Արարատի Դիմաց

ԳՐԻՇ ԴԱՒԹԵԱՆ

Արարատը միշտ էլ դժգոհութեամբ է նայել ինձ.
Կարգավիճակի պատճառով,
Որ թուրքական մահիկի շեղբը
Քերում է փառակը:

Ես էլ պանդխտութեան մէջ
Թափառում եմ
Մոլորուած զաւակի կարգավիճակով:

Պատմական մի տնօրինութիւն,
Որ չտնօրինութիւն է,
Ապօրինութիւն…

«Հէյ, Մանթաշի մարմանդ հովեր»…

Թէ իղձս ձերը լինէր,
Ես գերեզմանուած կը լինէի փառակին,
Որպէս զոհուած զաւակը,
Որպէս զոհուած զինուորը,
Որ արիւնով է մաքրել
Թուրքական մահիկի շեղբը
Փառակից…

Սփիւռուած ու անճիտուած,
Անճրկած,
Բայց խենթութիւնը ունեմ
Փառակիդ
Զոհաբերութեանս գերեզմանին ձգտելու
Անմահութեան յաղթանակով:

Մեծ փրկութիւնները
Փոքրագոյն զոհողութեամբ են վաստակւում:

Այդ լոկարիթմով եմ ընտրեալը,
Որ պիտի վերացնեմ
Թուրքական մահիկի
Պիղծ շեղբը
Սրբազան փառակիցդ…

Սերունդներ են հաւատագրուած եղել
Նոյն հաւատոյ հանգանակին.
Բայց խաչուած են եղել
Անկարողութեան խաչբառին.
Նոյն բնօրինակով եղեռնուեցին
Ցեղասպանութեամբ:

Ու… հիմա,
Որպէս այցելու եւ ամառային հովեկ,
Արարատեան դաշտի մի հեռաւոր անկիւնում
Կարօտաթափութեամբ անդորրած,
Նայում եմ մշուշուածիդ,
Որ հազիւ դիմագծւում ես
Որպէս ցանկալի վեհութիւն,
Իմաստաւորւում եմ մտորումներով:

Պատմական պահը
Եւ գոյութեանս կարելիութիւնները
Այդքանով են կոկոնած,
Եւ չգիտեմ
Երբ եմ բուրելու,
Երբ ենք բուրելու,
Որպէս բացուած վարդ
Եւ իրականութիւն
Արարատի լանջին:

Արարատը ճակատագրուած է մեզ,
Որպէս լեռ, դաշտ ու հայրենիք:

Արարատեան դաշտ, 2018 – 09 – 12